Uwielbiam książki, w których pojawia się jakaś nieprawdopodobna, lub wręcz absurdalna sytuacja, ale akcja prowadzi do niej w zręczny i naturalny sposób, a ta pozycja z pewnością należy do takich książek. Chociaż nie jest może tak pełna humoru jak "Wierność w Stereo", to z pewnością nie ustępuje jej błyskotliwością. Jest także pełna wysmakowanej ironii. Dodać należy, że to dzieło kompletne, które od samego początku łatwo się czyta, z miejsca wchodząc w relacje z bohaterami, a następnie rewidując te relacje i ustalając nowe, które (przez chwilę) wydają się być bardziej na miejscu.
Książka opowiada o miłośniku muzyki, zafascynowanym niszowym artystą, który od dwudziestu lat utrzymuje milczenie. Tym razem jednak muzyka nie tylko stanowi tło wydarzeń, ale jest także ich żywą częścią, wdziera się w życie w jak najbardziej realny i namacalny sposób.
Książka obrazuje ponadto beztroskę mężczyzn, ich bezradność, lęki, a przede wszystkim to, że bez względu na to kim są, często są do siebie nadspodziewanie podobni. Z jednej strony mamy chęć wygody i strach przed zmianami, przed pójściem naprzód (podobnie jak w "Wierności ..."), z drugiej zaś ucieczkę od dawnego życia, powtarzaną wielokrotnie, ilekroć to życie za bardzo dało się we znaki. W odczuciu uciekającego oczywiście.
Po poprzednim akapicie można by pomyśleć, że to smutna i ciężka powieść. Nic bardziej mylnego - styl Hornby'ego nawet z tak pozornie ciężkiego tematu potrafi zrobić poczytną, lekką lekturę, po którą ma się ochotę sięgnąć i nie odkładać aż do przeczytania ostatniej strony. Przedstawione wydarzenia mają swoją przeciwwagę w postaci chęci walki o lepsze jutro dla siebie i rodziny, o własny rozwój czy o odrobinę radości tu i teraz. Zwieńczeniem jest natomiast brawurowy pokaz brania spraw we własne ręce. I dlatego ogólny wydźwięk jest bardzo pozytywny, a co za tym idzie, nie męczy czytelnika.
Inne książki tego autora:
Książka opowiada o miłośniku muzyki, zafascynowanym niszowym artystą, który od dwudziestu lat utrzymuje milczenie. Tym razem jednak muzyka nie tylko stanowi tło wydarzeń, ale jest także ich żywą częścią, wdziera się w życie w jak najbardziej realny i namacalny sposób.
Książka obrazuje ponadto beztroskę mężczyzn, ich bezradność, lęki, a przede wszystkim to, że bez względu na to kim są, często są do siebie nadspodziewanie podobni. Z jednej strony mamy chęć wygody i strach przed zmianami, przed pójściem naprzód (podobnie jak w "Wierności ..."), z drugiej zaś ucieczkę od dawnego życia, powtarzaną wielokrotnie, ilekroć to życie za bardzo dało się we znaki. W odczuciu uciekającego oczywiście.
Po poprzednim akapicie można by pomyśleć, że to smutna i ciężka powieść. Nic bardziej mylnego - styl Hornby'ego nawet z tak pozornie ciężkiego tematu potrafi zrobić poczytną, lekką lekturę, po którą ma się ochotę sięgnąć i nie odkładać aż do przeczytania ostatniej strony. Przedstawione wydarzenia mają swoją przeciwwagę w postaci chęci walki o lepsze jutro dla siebie i rodziny, o własny rozwój czy o odrobinę radości tu i teraz. Zwieńczeniem jest natomiast brawurowy pokaz brania spraw we własne ręce. I dlatego ogólny wydźwięk jest bardzo pozytywny, a co za tym idzie, nie męczy czytelnika.
Inne książki tego autora:
Oceny (legenda tutaj):
- Kunszt: 8 (Świetny styl, sprzyjający czytaniu.)
- Lekkość Pióra: 9 (Bardzo trudno się oderwać.)
- Akcja: 9 (Mistrzowsko poprowadzona w kierunku nieprawdopodobnych scen.)
- Bohaterowie: 7 (Widoczne relacje pomiędzy nimi i ciekawa ewolucja osobowości.)
- Zakończenie: 9 (Wspaniałe na wszystkich płaszczyznach.)
- Ocena Łączna: 42/50
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz