Trylogia steampunkowa, której akcja rozgrywa się w kraju, wzorowanym na Japonii. Samurajowie, kodeks Bushido, kwitnący lotos, klany, gryfy i moc chi - czego chcieć więcej? Toż to samograj, książka, która musi się sprzedać. Do tego świetne wprowadzenie - Szogun budzi się i żąda od swoich poddanych, by dostarczyli mu gryfa - jedną z latających bestii, które wymarły już dawno temu. Bestię mityczną, której nikt z żyjących nie widział. Ale przecież życzeniom szoguna się nie odmawia...
I pierwszy tom właśnie taki jest - śmiały, nowatorski, przebojowy. Do tego jest, jak to najczęściej bywa w trylogiach, samodzielną historią, podczas gdy tom drugi jest jej nieśmiałą kontynuacją, która bez tomu trzeciego w ogóle nie ma racji bytu (wystarczy porównać do Gwiezdnych Wojen - tych kanonicznych, epizodów 4-6). Oczywiście tom pierwszy powinien kończyć się happy-endem, tom drugi nagromadzeniem przeciwności, a nawet poczuciem, że wszystkie plany wzięły w łeb, a sprawa jest przegrana, by w trzecim, najdłuższym tomie po kolei przezwyciężać problemy i doprowadzić do całkowitej Victorii.
W tym przypadku, drugi tom przynosi garść tajemnic, które jednak wyjątkowo łatwo przejrzeć i kiedy czytamy o rozwiązaniu zagadek w trzecim tomie właściwie nie jesteśmy zaskoczeni. Tym niemniej, autorowi udało się doprowadzić mnie do miejsca, którego się nie spodziewałem, może więc wszystkie drobne podstępy, które łatwo było przejrzeć miały jedynie za zadanie zamaskować ten jeden, najważniejszy? Jeśli tak, to udało się. I właśnie dzięki temu tak wysoko oceniam zakończenie książki.
Reasumując, chociaż kompozycja powieści jest nieco sztampowata, to uważam, że jest warta przeczytana, a historia w dużej części bardzo mi się podobała. Dodatkowo, z uwagi na wątek główny powieści, spodoba się z pewnością wszystkim, którym na sercu leży troska o środowisko. Na docenienie zasługują także wszelkie nawiązania do Japonii - od języka, poprzez opisy strojów, na kulturze kończąc. To także znalazło odzwierciedlenie w ocenie poniżej.
Cenę tej książki można sprawdzić:
Tom Pierwszy:
W tym przypadku, drugi tom przynosi garść tajemnic, które jednak wyjątkowo łatwo przejrzeć i kiedy czytamy o rozwiązaniu zagadek w trzecim tomie właściwie nie jesteśmy zaskoczeni. Tym niemniej, autorowi udało się doprowadzić mnie do miejsca, którego się nie spodziewałem, może więc wszystkie drobne podstępy, które łatwo było przejrzeć miały jedynie za zadanie zamaskować ten jeden, najważniejszy? Jeśli tak, to udało się. I właśnie dzięki temu tak wysoko oceniam zakończenie książki.
Reasumując, chociaż kompozycja powieści jest nieco sztampowata, to uważam, że jest warta przeczytana, a historia w dużej części bardzo mi się podobała. Dodatkowo, z uwagi na wątek główny powieści, spodoba się z pewnością wszystkim, którym na sercu leży troska o środowisko. Na docenienie zasługują także wszelkie nawiązania do Japonii - od języka, poprzez opisy strojów, na kulturze kończąc. To także znalazło odzwierciedlenie w ocenie poniżej.
Oceny (legenda tutaj):
- Kunszt: 8 (Plus za japońszczyznę.)
- Lekkość Pióra: 7 (Dość lekkie, ale sporo lania wody.)
- Akcja: 6 (Interesująco się rozwija.)
- Bohaterowie: 7 (Czasami ich myliłem.)
- Zakończenie: 9 (Za zgrabne zamknięcie tematu gildii.)
- Ocena Łączna: 37/50
Cenę tej książki można sprawdzić:
Tom Pierwszy:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz