"Kłamca" to cykl Jakuba Ćwieka, który z niewielkich opowiadań z tomu 1 i 2, przeradza się w zamaszystą powieść, zawartą w tomach 3 i 4, a na koniec bawi się z czytelnikami formą i treścią w tomach 2.5 oraz 2.6. W tej właśnie kolejności "Kłamca" był pisany i w tej go przeczytałem.
Na wstępie zaznaczę, że tematyka religijno-mitologiczna nie należy do moich ulubionych, a po książkę sięgnąłem z przekory. I przez część opowiadań miałem poczucie, że książka nie jest dla mnie. Ale niektóre opowiadania były błyskotliwe i dały mi trochę przyjemności podczas czytania, zatem sięgałem po kolejne tomy.
Kłamca 3-4, czyli nieco dłuższa forma podobała mi się już bardziej. Poczucie humoru, nawiązania do popkultury, błyskotliwe wtrącenia - prawdziwie odprężająca lektura. I, co warto podkreślić, powieść zawiera świetne i bardzo odważne zakończenie.
Kłamca 2.5, jak sam autor twierdzi, książka, która powstała na potrzeby gry, która jest do niej dołączana (choć może to raczej książka jest dodatkiem, a nie odwrotnie), to dwa krótkie opowiadania oraz mikropowieść. Lekka, szybka lektura.
Dopiero "Papież Sztuk", czyli tom 2.6 zrobił na mnie duże wrażenie, za sprawą wciągnięcia czytelnika w historię w sposób niemęczący, pomysłowy i całkowicie zgodny z fabułą. I co by nie mówić to jest coś nowego. Zabawa formą przybiera tu zupełnie nowe kształty i dotyczy nie tylko konwencji, ale samego przekazu, a cała książka staje się bardzo żywa i plastyczna.
Autorowi cyklu, na żadnym etapie nie można odmówić pomysłowości. Nawiązania są czytelne i dotyczą zarówno popkultury, jak i kultury tak zwanej wysokiej, a wykorzystanie kultowych dzieł jest nienachalne. Postacie, które przewijają się na kartach powieści - bogowie, bóstwa, herosi to wspaniale uwspółcześnione wersje znane z wierzeń i mitologii i myślę, że sam autor miał sporo frajdy podczas ich kreowania.
Oceny punktowej nie będzie, gdyż trudno ocenić cykl składający się z tak różnorodnych dzieł. Napiszę tylko, że moim zdaniem, "Kłamcę" przeczytać warto, a na liście osób mieniących się znawcami fantastyki, to pozycja obowiązkowa.
Jeśli interesują Cię wszystkie tomy w jak najlepszych cenach, szukaj:
Kłamca 3-4, czyli nieco dłuższa forma podobała mi się już bardziej. Poczucie humoru, nawiązania do popkultury, błyskotliwe wtrącenia - prawdziwie odprężająca lektura. I, co warto podkreślić, powieść zawiera świetne i bardzo odważne zakończenie.
Kłamca 2.5, jak sam autor twierdzi, książka, która powstała na potrzeby gry, która jest do niej dołączana (choć może to raczej książka jest dodatkiem, a nie odwrotnie), to dwa krótkie opowiadania oraz mikropowieść. Lekka, szybka lektura.
Dopiero "Papież Sztuk", czyli tom 2.6 zrobił na mnie duże wrażenie, za sprawą wciągnięcia czytelnika w historię w sposób niemęczący, pomysłowy i całkowicie zgodny z fabułą. I co by nie mówić to jest coś nowego. Zabawa formą przybiera tu zupełnie nowe kształty i dotyczy nie tylko konwencji, ale samego przekazu, a cała książka staje się bardzo żywa i plastyczna.
Autorowi cyklu, na żadnym etapie nie można odmówić pomysłowości. Nawiązania są czytelne i dotyczą zarówno popkultury, jak i kultury tak zwanej wysokiej, a wykorzystanie kultowych dzieł jest nienachalne. Postacie, które przewijają się na kartach powieści - bogowie, bóstwa, herosi to wspaniale uwspółcześnione wersje znane z wierzeń i mitologii i myślę, że sam autor miał sporo frajdy podczas ich kreowania.
Oceny punktowej nie będzie, gdyż trudno ocenić cykl składający się z tak różnorodnych dzieł. Napiszę tylko, że moim zdaniem, "Kłamcę" przeczytać warto, a na liście osób mieniących się znawcami fantastyki, to pozycja obowiązkowa.
Jeśli interesują Cię wszystkie tomy w jak najlepszych cenach, szukaj:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz