Cykl Algorytm Wojny to Militarne Science Fiction, rodzimego pochodzenia. Cieszy to, że autor głównego bohatera (tego, przy którym narrator jest najczęściej) uczynił Polakiem, a wielu jego rodaków przewija się przez kolejne strony. Smaczków i odniesień jest co najmniej kilka, a ja bardzo cenię sobie patriotyzm tego typu.
Niestety ogólna ocena cyklu pozostawia trochę do życzenia, ale nie dlatego, że jest zły - po prostu trudno mi się do niego odnieść, gdyż ma szansę być fenomenalny, a w wielu miejscach czegoś zabrakło. Dlatego właśnie jestem rozdarty. Spędziłem przy lekturze miłe chwile, ale zdecydowanie zbyt wiele z nich było oczekiwaniem, aż w końcu się zacznie. Głównym zarzutem jest bowiem to, że autor świetnie radzi sobie z opisami wartkiej akcji, natomiast opisy pozostałe, sprawiają wrażenie wymuszonych. Pojawiają się niepotrzebne dłużyzny, czego niestety nie mogę znieść przy tak wielu, dość jednak grubych tomach. Mam wrażenie, że autor sprzedał powieść na kilogramy i nic nie uzasadnia pisania czterystu czy więcej stron, skoro historię dałoby się z powodzeniem zmieścić na dwustu.
Gambit
Pierwszy tom służy zapoznaniu i zaprzyjaźnieniu się z bohaterami. Rozumiem to, dlatego pomimo trudności, przebrnąłem przez pierwsze dwieście stron, często łapiąc się na tym, że odpływam od akcji, nie śledząc jej. Dużo bohaterów wprowadzonych w jednym momencie nie poprawiło sytuacji. Na szczęście przez pierwszą połowę tomu... niemal nic się nie dzieje. Później jest lepiej - odrobina akcji, strzelaniny, nieco bardziej błyskotliwe dialogi i zaczynamy zaprzyjaźniać się z postaciami. Kończąc pierwszy tom, czekałem na drugi.
Punkt cięcia
Tutaj zaskoczenie - odjeżdżamy akcją w zupełnie inne miejsce, wprowadzamy nowe postacie, nowych przeciwników. Całkowicie zmieniamy klimat. Akcja wzięta z niczego - lekkie tylko nawiązanie do tomu poprzedniego. No, ale są znane postacie, więc może nie będzie tak źle. Niestety - jest źle. Wodzenie czytelnika za nos przez autora jest tak uciążliwe, że miałem ochotę odłożyć książkę. Czytając nie miałem pojęcia czemu służą kolejne ruchy postaci - to wiedział tylko autor. Gdyby chociaż było to jakoś błyskotliwie rozwiązane, byłoby świetnie. Niestety - cały trik zawiera się w tym, że nie wiemy o co chodzi. Co więcej, większość bohaterów (po obu stronach konfliktu) także nie ma pojęcia. Poza opisami akcji ciężko było przebrnąć.
Forta
Trzeci tom jest nieco ciekawszy. Akcja jest dominującym elementem fabuły. Poza nią jest też odrobina suspensu, zepsuta niestety przez zbytnią przewidywalność. Do tego znani nam bohaterowie są tu umieszczeni nieco na siłę, ale niech tam - przypadek jest nieodzowną częścią egzystencji. Denerwują nieco działania postaci - skoro czytelnik domyśla się o co chodzi w intrydze, to chyba uczestniczący w niej ludzie powinni tym bardziej. Dokładając do tego jawne błędy, które popełniają, trudno wyobrazić sobie przytaczany przez autora niemal na każdym kroku profesjonalizm elitarnych jednostek. Tym niemniej trzeci tom czytało mi się bardzo przyjemnie, choć cały czas męczy mnie ten brak kontynuacji opowieści - każdy tom stanowi osobną historyjkę, połączoną (jak wspomniałem - nieco na siłę) osobami głównych bohaterów.
Inwit
Bardzo mi przykro, ale po przeczytaniu stu kilkudziesięciu stron czwartego tomu, zawierających nudne opisy, nie wnoszące nic do fabuły i mające chyba przygotować czytelnika na nadciągającą akcję, uznałem, że szkoda mi czasu. Jestem zmęczony ględzeniem bohaterów o niczym, opisami, które prowadzają nastrój nudy (w zamyśle chyba oczekiwania). Jeśli autor miał pomysł na kilkadziesiąt stron akcji, nie powinien dokładać do tego wypełniacza, tylko wypuścić powieść jako opowiadanie. Być może kiedyś odpocznę na tyle, by przeczytać co dalej stało się z sympatycznymi, bądź co bądź, bohaterami, ale nie nastąpi to szybko.
Brak oceny punktowej - nie dobrnąłem do końca.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz